از جمله دغدغه های اصلی انسان‌ در طول دوران حیات خود این است که سرانجام تمامی کارها و مسائل زندگی‌اش به نیکویی ختم گردد، این مسئله را با تأمل بر سیر تاریخ و زندگی گذشتگان به وضوح می­توان یافت. در متون دینی، توجه خاصی به این مهم گشته است. برای اذهان جستجوگر پس از مواجه شدن با این همه توجه روی یک نقطۀ خاص، میل و رغبتی پیش می­آید تا علت این همه توجه را بیابند لذا ما نیز بر آن شدیم تا به روش توصیفی و تحلیلی به بازکردن جنبه­های مختلف این موضوع بپردازیم، از میان رهنمودهای بزرگان به سخنان گهربار امام عارفان، امام سجاد علیه السلام تمسک جسته­ایم. پس از بررسی دعای یازدهم دریافتیم که ذکر، شکر و طاعت، تقوا، دعا، توبه و توسل، به عنوان راههای دستیابی به عاقبت به خیری مطرح گشته است  و غفلت، اصلی ترین مانع بر سر مسیر عاقبت خیر است و از اوقات فراغت نیز می توان به عنوان ابزاری در رسیدن به عاقبت خیر یا مانعی بزرگ بر سر راه عاقبت به خیری یاد نمود.

واژگان کلیدی:صحیفۀ سجادیه، امام سجاد، عاقبت‌به‌خیری، خودشناسی، ذکر، شکر، غفلت

سركار خانم محبوبه موذني، طلبه فارغ التحصيل سطح 2