در جنگ ترکیبی، دشمن از رسانه استفاده میکند، از عامل فرهنگی استفاده میکند، از عامل امنیّتی استفاده میکند، از نفوذ استفاده میکند، از عامل اقتصادی استفاده میکند؛ از همهی این عوامل استفاده میکند برای اینکه ملّت را در محاصره قرار بدهد، برای اینکه ملّت را دچار یأس کند، ملّت را از نیروی خودش غافل کند. سعی میکنند ملّت را از راههای اطّلاعرسانی جدا کنند. خب، ما وسایل اطّلاعرسانی به مردم را داریم؛ اینها را بدبین میکنند: به رادیوتلویزیون گوش ندهید، خبرهایش خلاف واقع است؛ به گزارش مسئولین توجّه نکنید، گزارششان خلاف واقع است؛ به حرفهای رهبری گوش نکنید، حرفهای رهبری تکراری است؛ تکراری است؟ سالها است که جبههی دشمن با صدای بلند اعلام میکند که میخواهیم جمهوری اسلامی را به زانو در بیاوریم، رهبری در مقابل میگوید «غلط میکنید»؛ این تکرار نیست؛ این استقامت است.۱۴۰۲/۰۱/۰۱
امیر شهید سپهبد علی صیاد شیرازی که به تعبیر برخی از همرزمانش، مالک اشتر زمانه بود، پس از پایان جنگ تحمیلی از تب و تاب نیفتاد و با عشق شدیدی که به ولایت داشت همچنان در صحنههای مختلف نظام حضور داشت و فعالیت میکرد و سربازی وفادار و امیری شجاع برای اسلام بود. در همین راستا، وی در سال ۱۳۷۳ برای انتقال دانش و تجربیات جبهه و جنگش به دانشگاه افسری امام علی (ع) دعوت شد و در نقش معلمی بود که احساس میکرد برای برجسته نمودن نقاط و نکات آموزشی و علمی جنگ و تسهیل راه نگارش تاریخ هشت ساله دفاع مقدس، تشکیلاتی نیاز است. از این رو هیئتی را بانام «معارف جنگ» که تشکیلاتی افتخاری بود ایجاد کرد تا خاطرات و مطالب رزمندگان اسلام را در مأموریتهای میدانی و تحقیقاتی در صحنهها، مناطق عملیاتی و عوارض باقیمانده از جبهههای جنگ، ضبط و ثبت صوتی و تصویری نماید تا در تهران کار تکمیلی آن پی گرفته شود. محسن کاظمی که در سال ۱۳۷۴ به عنوان وقایعنگار همراه هیات یادشده بود، به گفته خودش تمامی لحظات و دقایق افراد را با تکنیک نشانگذاری و تندنویسی در مکانهایی که حاضر بوده، ثبت کرده است: «در بسیاری از کارها، سخنرانیها و فعالیتهایی که امیر شهید در تحقیقات میدانی نقش داشت من شاهدی نزدیک بودم و سعی میکردم تمامی آنها را ضبط کنم. از فعالیت شدید، سخت و طاقتفرسای او (که کسی توان آمدن پا به پای او را نداشت) تا شب بیداریها و مناجاتهای شبانهاش، از گفتارها، بیان خاطرات، رفتارها و کردارهای اخلاقی و عرفانی گرفته تا مدیریت دقیق و موشکافانه و برنامهریزی علمی، لحظههایی را نوشتم»
کتاب عالیترین مکتب تربیت و اخلاق یا ماه مبارک رمضان نوشتهی لطف اللّه صافی گلپایگانی، به بررسی مباحثی از قبیل: فضیلت و شرافت ماه مبارک رمضان؛ فضیلت ماه مبارک رمضان در خطبه رسول خدا (ص)؛ روزه نداى الهى؛ رمضان، ماه نزول قرآن؛ قرآن، کتاب زندگى؛ سلام بر ماه خدا؛ هلال ماه رمضان؛ پایگاه پرهیزکارى؛ روزه، عبادتى آسان؛ روزه و پرورش وجدان؛ برنامههاى عبادى، نجاتبخش انسان؛ روزه و آموزش آزادى؛ روزه و سیر زمان؛ نقش روزه در روح انسان؛ روزه، مدرسه عالى اجتماعى؛ رمضان از دیدگاه «اسلام» و «ما» و عید سعید فطر میپردازد.
در بخشی از کتاب عالیترین مکتب تربیت و اخلاق یا ماه مبارک رمضان میخوانیم:
خدایی که اسلام معرفی میکند و به سوی او میخواند، اگر صدها میلیون سال و با سرعت هر چه شگفتانگیزتر، بشر در کشف مجهولات به پیش برود، به جایی و نقطهای که او را به انکار این خدا وادار کند یا از پرستش او باز دارد، نخواهد رسید.
خدای بشر همان خدای یگانه اسلام است؛ همان خدای ناپیدا؛ همان خدایی که نظم جهانها، کیهانها، ذرهها و همه را او برقرار کرده؛ همان خدایی که همه را آفریده است؛ خواه انسان در ناحیه علم و در یک نقطه بماند و تغییر وضعی ندهد، یا هر آن و هر روز با نیروی کوشش و تأمل و تفکر، گامهای وسیعی بردارد و خواه بیابان نشین باشد، یا در آسمان خراشها زندگی کند، او خدا و معبود و مسجود همه و بینیاز و توانای مطلق، و پاک و منزه از شرک و انباز است.
ماه رمضان، بنا به گفته پیامبر اسلام و اهلبیت(ع)، ماه میهمانی خدا است که درهای آسمان در آن گشوده شده و ارزش نماز در آن، چند برابر نماز در ماههای دیگر است. قرآن و برخی دیگر از کتابهای آسمانی، در این ماه نازل شده است.
این ماه تنها ماهی است که نام آن در قرآن آمده است. این ماه، نزد مسلمانان احترام و جایگاه ویژهای دارد. از مهمترین عبادتهای این ماه، تلاوت قرآن، اِحیای شبهای قدر، دعا، استغفار، افطاریدادن و کمک به نیازمندان است. حضرت علی(ع)، نخستین امام شیعیان در بیست و یکم ماه رمضان به شهادت رسیده است.
فرهنگها و زیستگاههای مختلف، سبب شکلگیری سنتهای عرفی و قومی متنوع، مخصوص ماه رمضان شد. این سنتها شامل مهمانیها، مراسمات جمعی، پخت انواع شیرینیها و غذاها، تزئینات، نمادهای متفاوت، برگزار کردن انواع مسابقات فرهنگی و ورزشی و … است.
برای کسانی که در پی ارتقای سطح خواستههای خویش از پیشگاه خدای متعالند, مناسب است که در مضمون دعاها حتما دقت کنند؛ خاصه ادعیه ماه مبارک رمضان. ماه رمضان طبق روایات بسیار و ادعیه, ماه آمرزش و مغفرت الهی است.
به تناسب همین معنا بخش عمدهای از خواستههای ما در دعاها, طلب آمرزش از درگاه خداوند است و این که از گناهان درگذرد و مبادا این ماه سپری شود و همچنان بار گناهانِ نابخشوده برگردن ما سنگینی کند.

آخرین نظرات